Proton Native فریمورکی است که دولوپرها قادر خواهند بود تا با استفاده از آن اپلیکیشنهای دسکتاپ نِیتیو با سینتکس ریئکت و برای تمامی پلتفرمها توسعه دهند.
پیش از این، ساخت اپلیکیشنهای به اصطلاح کراسپلتفرم برای دیوایسهای تلفن همراه و با استفاده از فریمورک ریئکت دشوار بود و این در حالی است که با آمدن فریمورک ریئکت نیتیو که یک روش بینظیر برای ایجاد رابط کاربری است، ساخت اپلیکیشنهای کراسپلتفرم برای دیوایسهای هوشمندی همچون موبایل و تبلت امکانپذیر شد.
تا پیش از عرضهٔ Proton Native، دولوپرها از ابزاری برای توسعهٔ GUI (رابط کاربری گرافیکی) با استفاده از ریئکت نِیتیو برخوردار نبودند و میبایست از پلتفرمهایی همچون Qt و زبان ++C و یا اگر به زبان JS تسلط داشتند، از پلتفرم Electron استفاده میکردند.
تفاوت فریمورکهای Proton Native و Electron
حال ممکن است این سؤال پیش آید که چرا برای ساخت اپلیکیشنهای دسکتاپ از فریمورک Electron استفاده نکنیم؟ در پاسخ به این سؤال بایستی گفت که این فریمورک یک ابزار خوب برای ساخت چنین اپلیکیشنهایی است، اما سَربار زیادی دارد و برای توسعهٔ یک رابط گرافیکی کوچک، یک مرورگر وب کامل را لود میکند و این در حالی است که با فریمورک Proton Native میتوان همان کار را با استفاده از ابزارهای نِیتیو در ابعاد کوچکتر و با استفاده از منابع کمتر انجام داد.
آشنایی با برخی قابلیتهای Proton Native
همان قابلیتهایی که React Native برای ساخت اپلیکیشن موبایل دارد، Proton Native نیز برای ساخت اپلیکیشنهای دسکتاپ دارا است و دولوپرها با استفاده از آن میتوانند اپلیکیشنهای کراسپلتفرم برای دسکتاپ بسازند، در حالی که هرگز از اکوسیستم لایبرری ریئکت خارج نخواهند شد. به عبارت دیگر، پکیجهای محبوب ریئکت مانند Redux هنوز در فریمورک Proton Native به کار برده میشوند. به طور کلی، برخی از شاخصترین ویژگیهای Proton Native عبارتند از:
- سینتکسی مشابه فریمورک ریئکت نِیتیو دارا است.
- با لایبرریهای موجود در ریئکت از جمله Redux میتواند کار کند.
- کامپوننتهایی نِیتیو دارا است و این در حالی است که فریمورک الکترون چنین مزیتی را ندارد.
- با تمام پکیجهای نرمافزاری Node.js سازگار است.
- کراسپلتفرم است.