در اینجا برخی از این اشتباهات را بیان میکنیم. این اشتباهات با ترتیب خاصی ارائه نشدهاند.
1. نوشتن کد بدون برنامهریزی
به طور کلی، نوشتن محتوا با کیفیت بالا، نمیتواند به راحتی ایجاد شود. این کار نیاز به تفکر و پژوهش دقیق دارد. برنامههای باکیفیت، استثنایی نیستند. نوشتن برنامههای باکیفیت روندی با جریان زیر دارد:
فکر، تحقیق، طرح، نوشتن، تصدیق، اصلاح.
متاسفانه هیچ معیار اندازهگیری خوبی برای این موارد وجود ندارد. شما باید عادتی را برای خود ایجاد کنید تا همیشه از طریق آن میزان مناسب این فعالیتها را انجام دهید.
یکی از بزرگترین اشتباهاتی که یک برنامهنویس مبتدی میتواند انجام دهد، شروع به کدنویسی بدون هیچ تحقیق و تفکری است.
به برنامهنویسی به عنوان نوشتن چندین خط کد نگاه نکنید. برنامهنویسی خلاقیت مبتنی بر منطق است که نیاز به پرورش دارد.
البته به خاطر داشته باشید که به برنامه خود به عنوان یک طرح کامل نگاه نکنید. این عملکرد در دنیای برنامهنویسی وجود ندارد. طوری به برنامه نگاه کنید که بتوانید آن را با طرح و منطقی درست شروع کنید. حقیقت این است که برنامه شما تغییر میکند، اما آنچه که خوب است این است که این کار شما را مجبور میسازد تا ساختارهایی را ایجاد کنید که منجر به وضوح بیشتر در کد شما میشود. برنامهریزی بیش از حد اتلاف وقت است.
2. کمبود اهمیت کیفیت کد
اگر قرار باشد فقط روی یک جنبه از کدی که نوشتید تمرکز کنید، باید خوانایی آن باشد. کد نامفهوم مثل زباله است. حتی قابل بازیافت نیست.
هرگز اهمیت کیفیت کد را نادیده نگیرید. به کدنویسی به عنوان راهی برای ارتباط پیادهسازیها نگاه کنید. کار اصلی شما به عنوان یک برنامهنویس ایجاد ارتباطی واضح و روشن در هر بخشی که بر روی آن کار میکنید است.
یکی از مواردی که باید رعایت کنید پرهیز از نوشتن خطوط کد طولانی است. خواندن چیزی که فراتر از 80 کاراکتر باشد خیلی سخت است. همیشه سعی کنید توابع خود را به بخشهای کوچکتر تقسیم کنید. از اسامی مناسب و قابل فهم استفاده کنید.
3. انتخاب اولین راهحل
وقتی شروع به برنامهنویسی میکنید، زمانی که با مشکل مواجه میشوید، یک راهحل را پیدا خواهید کرد و قبل از آنکه به پیچیدگیها و شکستهای احتمالی آن فکر کنید بلافاصله با آن کار میکنید.
در حالی که اولین راهحل ممکن است وسوسهانگیز باشد، اما میتواند بهترین راهحل نباشد و اگر کمی بیشتر جستجو کنید شاید راهحلهای بهتری را بیابید. اگر نمیتوانید راهحلهای متعددی را برای یک مشکل پیدا کنید، پس احتمالا مشکل را به درستی درک نکردهاید.
کار شما به عنوان یک برنامهنویس حرفهای یافتن راهحل برای مشکل نیست، بکله باید سادهترین راهحل را پیدا کنید. منظور ما از ساده راهحلی است که علاوه بر اینکه به درستی کار کند، خواندن، درک و نگهداری آن نیز ساده باشد.
گاهی اوقات که فرصت کافی ندارید میتوانید اولین راهحل را بگذارید، اما به خاطر داشته باشید که بعدا برگردید و بهترین راه ممکن را بیابید و کد خود را اصلاح کنید.
4. استفاده نکردن از گوگل
گاهی اوقات ممکن است شما ساعات طولانی را صرف حل مشکلی کنید و زمان گرانبهای خود را تلف کنید. اما خوب است بدانید به احتمال 90 درصد شخصی قبل از شما به چنین مشکلی بر خورده است و اگر یک جستجوی ساده در گوگل انجام دهید میتوانید پاسخ خود را بیابید.
این خوب است که در هنگام مواجه شدن با مشکلات برنامهنویسی سعی میکنید خودتان روی آن فکر کرده و راه را بیابید، اما نباید ساعات طولانی را صرف این کار کنید.
5. استفاده نکردن از Encapsulation
کپسوله سازی یا همان Encapsulation همیشه برای برنامهها مفید است. در یک برنامه، یک ویژگی باید تنها یک مکان برای مدیریت داشته باشد. این مفهوم در رابطه با کاهش وابستگی بین بخشهای مختلف یک برنامه است. رعایت کردن این قانون به شما این امکان را میدهد بدون نگرانی تغییرات را در بخشهای مختلف برنامه ایجاد کنید.
ممکن است برنامهنویسان مبتدی ندانند که کجا باید بخشهای مختلف را از هم جدا کرده و در کلاسها و متدهای جداگانه قرار دهند. بهتر است همیشه به این موضوع توجه کنید که اگر مثلا در متد خود تغییری را ایجاد کردید و مجبور شدید تغییرات زیادی را در جاهای دیگر انجام دهید، پس این اصل را رعایت نکردهاید و وابستگی بین بخشهای مختلف کد شما وجود دارد، پس باید آن را اصلاح کنید.
6. نوشتن کامنت برای بخشهای بدیهی
بسیاری از کامنتها را میتوان با نامهای بهتر در کد جایگزین کرد. فقط استفاده بهتر از نامها برای توابع و آرگومانها به سادگی باعث میشود بسیاری از کامنتهای غیر ضروری را حذف کنید.
با این حال گاهی اوقات شما مجبورید برای بخشی کامنت بگذارید. معمولا برای وضوح کدهای خیلی پیچیده کامنتگذاری بلامانع است.
7. ننوشتن تست
اگر شما تست ننویسید به احتمال زیاد برنامه خود را به صورت دستی تست میکنید. وقتی کد خود را به صورت دستی تست میکنید، هر چقدر هم که دقیق این کار را انجام دهید باز هم ممکن است بخشهایی از آن جا بمانند. علاوهّبراین این کار بسیار زمانبر است و ممکن است قسمتی از برنامه شما دچار مشکل شود و متوجه نشوید و هر چه جلوتر میروید این مشکلات بیشتر در هم پیچیده شوند.
تست توسعه محور به طور مثبت بر نحوه فکر کردن در مورد ویژگیهایتان و نحوه طراحی بهتر برای آن تاثیر میگذارد.
احتمالا برای شما، به عنوان یک مبتدی، تست نوشتن سخت باشد. لزومی ندارد که از همان ابتدای کار شروع به تست نوشتن کنید. اما از همان ابتدا با آن آشنا شوید و اصول اولیه را بیاموزید و کم کم که پیش میروید شروع به استفاده از آن کنید.
8. داشتن نگرش اشتباه در مورد بررسی کد (Code Review)
یکی از نشانههای برنامهنویسان تازهکار این است که آنها اغلب به بررسی کد به چشم انتقاد نگاه میکنند. این اشتباه است اگر چنین نگرشی دارید باید هماکنون آن را تغییر دهید. به بررسی کد به عنوان فرصت یادگیری نگاه کنید. به آنها خوشآمد بگویید و از آنها قدردانی کنید. از آنها یاد بگیرید. و مهمتر از همه، از بررسیکنندگان کد از اینکه چیز جدیدی به شما میآموزند تشکر کنید.
به خاطر داشته باشید که شما تا همیشه یادگیرنده کد هستید. اکثر بررسیهای کد شما چیزی را که نمیدانید را به شما میآموزد. به آنها را به عنوان یک منبع یادگیری نگاه کنید.
9. داشتن نگرش اشتباه در مورد خطاها
خطاهای موجود در کد خوب هستند. آنها به این معنا هستند که شما در حال پیشرفت هستید.
برنامهنویسان حرفهای اشتباه را دوست دارند. تازهکاران از آن متنفر هستند.
اگر پیامهای خطای قرمز شما را ناراحت میکند، باید این نگرش را تغییر دهید. شما باید به آنها به عنوان کمککننده نگاه کنید. باید با آنها مواجه شوید. شما باید از آنها برای پیشرفت استفاده کنید.
10. به خود استراحت دهید
شما انسان هستید و مغز شما نیاز به استراحت دارد. یکی دیگر از نشانههای مبتدیان این است که فکر میکنند باید تمام طول روز و حتی شبها تا دیروقت کار کنند و مطالب جدید بخوانند. فراموش نکنید بدن شما نیاز به وقفه دارد. برنامهای را بین کار خود قرار دهید تا شما را مجبور به ایجاد این وقفه کند. برای مدتی صندلی خود را ترک کنید. یک پیادهروی کوتاه انجام دهید و بعد با چشمانی باز و ذهنی آسوده به کار خود بازگردید.
طراحی اپلیکیشن اندروید | طراحی وب سایت | شرکت ایده پردازان پاراکس |